Al diverse jaren hebben we helemaal geen versieringen meer in de kamer tijdens de feestdagen. Overigens wel in goed overleg met mijn dochter. Ook voor haar hoeft het niet.
Een paar jaar geleden hebben we nog geprobeerd om onze nepboom op te zetten. Die bleef echter niet lang staan door Milo en ze lag het liefste tussen de takken. Oké geen boom en de rest laten we ook gewoon op zolder staan. Het jaar erop dachten we dat Milo ouder en wijzer was geworden door haar sterilisatie, maar haar dwang om de boom om te gooien of erin te liggen was er nog steeds. Ik moet er niet aan denken hoe dat gaat met Mobie en dat proberen we niet eens meer uit. Die is nog een graadje erger volgens mij aan zijn energie en levenslust te zien iedere dag.
Het is heel even leuk al die lichtjes en versieringen, maar al snel kan ik ze echt niet meer zien! Mijn huis heeft dus geen tekenen van kerstversieringen… op één beertje na. Die vond ik ineens na jaren terug! Jaren geleden heb ik ooit uit een Libelle of een Margriet (speciale kersteditie) een piepklein beertje in elkaar zitten prutsen (zittend 6 cm hoog) van rode stof met goude stipjes. Mijn dochter was nog heel klein, vier of zes jaar, en ze was het er geloof ik niet mee eens dat dit beertje weer in de kerstkoffer ging. Daarom verdween dat beertje naar haar kamer en ik heb het nooit meer teruggezien. En plotseling vind ik het beertje dit jaar op de zoldertrap terug in een mandje… ! En ik maar denken al die jaren dat het echt weg was
Geen opmerkingen:
Een reactie posten