
De laatste dagen heb ik heerlijk buiten in een luie stoel gezeten met een mandje met katoenen bolletjes om er pannenlappen van te haken. Zoals je hier ziet, zijn dat toeren met stokjes en gaatjes met daartussen steeds 2 losse. Ik wilde graag gaan haken omdat ik vorige week zaterdag naar Antwerpen ben geweest en daar 2 hele leuke pannenlappen heb gekocht. Dat patroontje herkende ik meteen. Het staat ook in ‘Spelen met restjes’ van de 3 Suisses van jaren en jaren terug. Alleen is de rand niet zo mooi, de kleuren niet mijn keuze en de pannenlappen moeten dubbel gehaakt worden en op die uit Antwerpen niet. Die zijn zo heerlijk fleurig dat ik thuis meteen naar materialen heb gezocht. Ook staat in het patroon dat er drie stokjes worden gehaakt i.p.v. vier, maar dat geeft het juist meer ‘body’ en je brandt je vingers niet!
Je ziet wel hele grote gaten tussen het patroon, maar als je het
vastpakt dan komen al die zagzaglijnen samen en brand je je echt niet.
Ik vind ze zo leuk en kon ze ook niet weerstaan om ze na te haken. Dat
lukte prima, want dochterlief vond het zelfs eng dat je niet goed zag
welke de gekochte waren en welke de zelfgemaakte. Typisch natuurlijk een
uitspraak van iemand die zelf nooit haakt (foto 1: de gekochte exemplaren, foto 2: de bovenste 2 pannenlappen zijn zelf gemaakt, foto 3: de achterkant)
De pannenlappen liggen op een onaf patchworkkleed van meer dan 20
jaar terug. Het is nog steeds niet af; enkel geregen. Ook de zijkanten
en achterkant moeten er nog bij. Ooit heb ik dit al eens laten zien in
een eerder logje. Maar ik ga er nu dus aan beginnen om het af te werken. Dat is pas een echte ufo niet waar 
Daarna ligt er in het vooruitzicht deze lila lapjes. Het eerste is een kinderbloesje (van de rommelmarkt van jaren terug) en de andere zijn echt (pas) nieuw en daar ga ik ook echt in knippen
Nu eerst het patchworkkleed onder handen nemen buiten tot de muggen me komen vervelen!

Geen opmerkingen:
Een reactie posten