Geleefd worden

Ergens had ik gehoopt dat vanaf dit weekend ik weer een beetje de draad van het webloggen kon opnemen met schrijven, lezen en reageren. Helaas word ik momenteel een beetje geleefd en is mijn ‘willen’ ondergeschikt aan wat er gedaan moet worden. Met alle begrip daarvoor, maar toch… ik kom gewoonweg niet aan mezelf toe of wat ik echt wil doen. Het handwerken ligt helemaal stil. Het ligt op een afstandje me aan te staren en met vragende blikken wanneer alles weer wordt opgenomen. Steeds ben ik maar voor anderen bezig, verplicht of vrijwillig. Al mijn privéplannen moeten steeds omgegooid worden. Dat is best af en toe frustrerend. Soms heb ik het gevoel dat ik alleen maar werk. Iedere keer komt er wel weer wat tussen. Nog 5 weken, nog 25 werkdagen en dan vakantie… Echt vakantie of vrije tijd ingevuld door anderen? Soms is dat natuurlijk goed bedoeld en ben ik daar erg blij mee. Ik weet dat het bloggen een en al opgewekt enthousiasme is, maar de werkelijkheid kan soms heel anders zijn dan al die vrolijkheid doet vermoeden. Sorry, maar ik moest het even kwijt… Het leven van een alleenstaande, werkende moeder gaat nu eenmaal niet altijd over rozen(lapjes).