Pammetje? Na maanden en maanden is ze langzaam weer opgeknapt. Zie
hier een foto van het dametje die gezellig bij Bobo in de stoel is gaan
liggen, terwijl ze meestal haat en nijd samen zijn. De stoel is erg
favoriet, dus dan wordt het samen delen als er niemand wil opstaan.
Vanaf eind september 2007 heeft Pammetje erge last van haar oren, ogen
en allergie/irritaties gehad. Ze had haar hele onderkin en achter haar
oren kapot gekrabt. Geen haartje groeide daar meer, kreeg ook geen kans
door dat bloedige gekrab. Diverse dierenartsbezoeken hebben niets
geholpen, ook lieten diverse andere alternatieve zalfjes verstek gaan.
Pammetje bleef maar verwoed krabben van de stress. Door haar gedrag was
ze ook niet meer zindelijk en om de dag had ik de eerste weken/maanden
wel een volle wasmachine alleen van haar. Overal lagen zeiltjes onder
waar ze maar eventueel kon gaan liggen. Haar heerlijke geronk bij mijn
oren miste ik enorm met het in slaap vallen en ik voelde me ergens nog
schuldig ook dat ze beneden moest blijven. Ik vermoed dat het allemaal
te maken had met het overlijden van onze hond (24-9-2007). Dit heeft in
een mindere mate ook al eens plaatsgevonden toen een kater (Grumpy)
overleed waar ze ook erg aan gehecht was. Het duurde echter nu heel wat
langer. Na maanden vertroetelen, aaien en zachte lieve woordjes bleek ze
toch wat op te knappen.
Via internet
had ik pillen met Chinese kruiden gekocht en warempel na een paar dagen
merkte je al direct verschil! Voor mij waren dat echt wonderpilletjes
want niets had tot nu toe geholpen! Eindelijk werd haar zenuwachtige
krabben minder en na een paar weken groeiden weer bijna overal haartjes.
Heel soms krijgt ze weer even last voor een paar dagen, maar die erge
jeuk samen met zenuwachtig gedrag, die ze had in de winter, is gelukkig
niet meer teruggekomen. Heel soms gaat het nog wel eens mis met een
plasje, maar dat is nog maar incidenteel. Ze slaapt al weer sinds april
lekker bij me en ronkt als de beste. Ze vleit zich in mijn armen (meer
een draai en plof) en ronkt zich heerlijk in slaap. Lekker dat oude
vertrouwde geluidje weer aan mijn oor! Een geluksgevoel!
Het blijkt ook dat bij oudere katten, ze is nu 17, het oorsmeer
sneller indroogt en dat geeft ook een niet al te prettig gevoel waar ze
dan last van heeft. Daar kan ik gelukkig wat aan doen met druppeltjes.
Dus al met al gaat het beste weer redelijk met Pammetje. Haar eetlust
heeft ze gelukkig altijd behouden. Ze geniet zelfs weer in het zonnetje
en daarvan moest ik natuurlijk nu een foto van nemen! Zo samen met Bobo
dat is nog nooit gebeurd. Bobo is overigens al weer jaren onze zwerver,
wil niet meer weg en woont in de garage. Al was hij wat minder
sprietseriger mocht hij wel binnen, maar hij kan het maar niet laten om
zijn geurvlag uit te zetten en die lucht krijg je gewoon niet weg. Hij
heeft het verder reuze naar zijn zin hier en weet gelukkig niet beter.
In de garage staat een lekker mandje speciaal voor hem. In de winter als
het vriest, mag hij in de bijkeuken slapen, zo zijn we dan weer wel…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten