Dit heeft heel wat doorzettingsvermogen gekost en heeft me veel
geleerd! Ik ben hier met deze groene C (C is beginletter van mijn
dochter) zo ongeveer een jaar of 18 geleden mee gestart. Ik heb er
al eerder over geschreven
overigens. Ik vind het echt een vreselijk patroon en ook de kleuren
liggen zo dicht bij elkaar dat het echt niet leuk meer is om hieraan te
werken. Vol goede moed begon ik er voor de zoveelste keer weer aan en
legde het ook voor de zoveelste keer weer weg. Daar lag het wéér ruim
een jaar te wachten. Nu heb ik het eindelijk, eindelijk af (borduren af
in april, speldenkusdentje af in september 2010) en het valt me nog steeds
tegen. Ik wil bovendien een leuke poezensnoet zien en niet eentje
waarvan de kop verstopt is bij een wassend pootje. Wat moet ik er mee?
Een speldenkussentje was het eerdere plan. Maar het staat me ondanks het
wezenloze van een lapje met een geborduurde poes toch tegen om daarin
spelden te prikken. Een egel oké, maar geen poes. Gelukkig genoeg wit
rond de poes
Ik heb er een bijpassend kleurtje bij gezocht van een lapje en dat is
een stukje stof uit een oude bloes van mijn moeder geworden van
mintgroen met witte hartjes. Nou als dit geen herinneringskussentje is
(voor ooit en later), dan weet ik het ook niet meer
Mijn smaak is duidelijk veranderd in die jaren. Maar ik wil dan per
se, kost wat kost het af maken voor mijn gevoel. Ik had het toen
gekocht, vond het toen leuk en dan moet het ook ooit afgemaakt worden.
Stom natuurlijk. Ik heb hiervan geleerd dat als ik het echt nu niet meer
leuk vind, het ook niet meer kost wat kost moet afmaken. Ik ga nu toch
wel anders tegen mijn onaffe handwerkjes aankijken! Wat niet leuk is,
wordt niet meer afgemaakt. Yeaaahhhhh bevrijding van het oude verleden
Op naar nieuwe en leukere dingen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten