Gehaakt speldenkussen en Pammetje

Op veel weblogs ben ik dit zeshoekige speldenkussentje in de vorm van een bloem al tegengekomen, hetzij van stof hetzij gehaakt, en iedere keer als ik er weer een zag, dacht ik meteen die wil ik ook nog eens maken! Dat heb ik inderdaad twee weken geleden gedaan. Gehaakt wel te verstaan, maar toen kreeg ik deze week weer andere bezigheden en kon het niet afmaken.

Ik moest me namelijk weer eens intens storten op de verzorging van Pammetje, de witte poes van 19 jaar, die echt niet meer wilde eten en drinken. Na iedere dag een paar keer per dag bouillon te hebben toegediend via een plastic spuit is ze toch zelf weer gaan drinken en eten eind deze week! Dit keer dacht ik voor de zoveelste keer, dat haalt ze niet. Maar dochterlief zei, dat bestaat niet, jij haalt Pammetje er ieder keer toch weer doorheen en ook dit keer is het weer gelukt. Allerlei lekkere hapjes wilde ze niet eten, behalve een paar likjes van de slagroom kon ze niet weerstaan. De eerste dagen wankelde ze erg en viel ze om, maar naarmate ze meer vocht kreeg en die ik steeds dikker maakte met vast voedsel, ging ze zelf weer eten! Yesss! Pammetje heeft al wel 30 levens gehad i.p.v. negen! Nu lag dit oude dame vanmiddag weer heerlijk buiten in het zonnetje te genieten en staat als eerste steeds weer bij de etensbak! Maar goed daarin heb ik mijn tijd dus geïnvesteerd en niet geheel onverdienstelijk mag ik wel zeggen. 

Gisterenavond dacht ik dat ik eerst maar iets moet afwerken van wat er ligt zodat ik tenminste hier wel weer wat kan laten zien. Het gehaakte speldenkussentje kost niet zoveel tijd. Knoopjes waren er snel bij gezocht en ook vulling had ik nog genoeg. Vanmorgen heb ik de foto's buiten gemaakt. Daarna wilde ik van 'iets' anders (binnenkort hier ook te zien) foto's maken en weg was mijn speldenkussentje. Waar was het speldenkussentje gebleven? Ja hoor, bij de speeltjes van de hond beland! Hij dacht zeker dat het een speelballetje was. Alle spelden had hij er netjes een voor een uitgetrokken en lagen naast het speldenkussentje! Pffttt… wat een geluk. Je kunt zelfs een hond geen seconde alleen zijn gang laten gaan met al dat kattenkwaad wat hij uithaalt. Het speldenkussentje was nat en vies geworden. Dus zo mooi als op foto is het niet meer, al heb ik het aardig met een doekje en sopje weer netjes gekregen moet ik zeggen. Nu ligt het hoog en ver uit het zicht van de hond. Dit wordt dus een speldenkussentje voor boven! Ik heb overigens een lusje aan het speldenkussen gemaakt omdat ik tijdens het naaien aan de naaimachine altijd een speldenkussentje ophang.